نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لاهیجان، لاهیجان، ایران
چکیده
مطالعات نشان داده است که روانرنجورخویی یکی از ویژگی های شخصیتی است که با پیامدهای روانی منفی همراه است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر کاهش روانرنجورخویی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه پژوهش، بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی تهران در سال 1400 بودند که 22 نفر از آنان که در زیرمقیاس روانرنجورخویی نمره بالایی کسب کرده بودند، به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (11 نفر) و کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه خرده مقیاس روانرنجورخویی پرسشنامه پنج عاملی نئو-3 (NEO-FFI-3) را در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه هفتگی تحت طرحواره درمانی قرار گرفتند اما در این مدت هیچ مداخله ای بر روی گروه آزمایش انجام نشد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-18 انجام شد. یافته‌های به‌دست‌آمده نشان داد که طرح‌واره‌درمانی توانسته است میزان روانرنجورخویی را در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری کاهش دهد (001/0>p). با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که طرحواره درمانی در کاهش روان رنجورخویی موثر بوده و مراکز درمانی می توانند از آن در این زمینه استفاده کنند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)